ทฤษฎีของ ออซูเบล
ประวัติ
ออซูเบล
เป็นนักจิตวิทยาแนวปัญญานิยมที่แตกต่างจากเพียเจต์และบรูเนอร์
เพราะออซูเบลไม่ได้มีวัตถุประสงค์ที่จะสร้างทฤษฎีที่อธิบายการเรียนรู้ได้ทุกชนิด
ทฤษฎีของออซูเบลเป็นทฤษฎีที่หาหลักการอธิบายการเรียนรู้ที่เรียกว่า
"Meaningful
Verbal Learning" เท่านั้น
โดยเฉพาะการเชื่อมโยงความรู้ที่ปรากฎในหนังสือที่โรงเรียนใช้กับความรู้เดิมที่อยู่ในสมองของผู้เรียนในโครงสร้างสติปัญญา(Cognitive
Structure) หรือการสอนโดยวิธีการให้ข้อมูลข่าวสาร
ด้วยถ้อยคำ
ทฤษฎีของออซูเบล
-
เน้นความสำคัญของการเรียนรู้อย่างมีความเข้าใจและมีความหมาย
-
การเรียนรู้อย่างมีความหมาย นั่นคือ ผู้เรียนได้เชื่อมโยง(Subsumme)
สิ่งที่จะต้องเรียนรู้ใหม่ หรือ ข้อมูลใหม่
กับความรู้เดิมที่มีมาก่อน
ทฤษฎีการเรียนรู้อย่างมีความหมาย
ออซูเบล ได้แบ่งการเรียนรู้ออกเป็น 4 ประเภทดังต่อไปนี้
-
การเรียนรู้โดยการรับอย่างมีความหมาย
-
การเรียนรู้โดยการรับแบบท่องจำโดยไม่คิดหรือแบบนกแก้วนกขุนทอง
-
การเรียนรู้โดยการค้นพบอย่างมีความหมาย
-
การเรียนรู้โดยการค้นพบแบบท่องจำโดยไม่คิด หรือแบบนกแก้วนกขุนทอง
ความหมายการเรียนรู้อย่างมีความหมาย
เป็นการเรียนที่ผู้เรียนได้รับมาจากการที่ผู้สอน
อธิบายสิ่งที่จะต้องเรียนรู้ให้ทราบและผู้เรียนรับฟังด้วยความเข้าใจ
การเรียนรู้อย่างมีความหมายขึ้นอยู่กับตัวแปร 3 อย่าง
ดังต่อไปนี้
-
สิ่ง (Materials) ที่จะต้องเรียนรู้จะต้องมีความหมาย
-
ผู้เรียนจะต้องมีประสบการณ์และมีความคิดที่จะเชื่อมโยง
-
ความตั้งใจของผู้เรียนและการที่ผู้เรียนมีความรู้
คิดที่จะเชื่อมโยงสิ่งที่เรียนรู้ใหม่ให้มีความสัมพันธ์กับโครงสร้างพุทธิปัญญา
ออซูเบล เป็นทฤษฎีกลุ่มพุทธิปัญญา เน้นความสำคัญของผู้เรียน ออซูเบลจะสนับสนุนทั้ง Discovery และ Expository technique ซึ่งเป็นการสอนที่ครูให้หลักเกณฑ์ และผลลัพธ์ ออซูเบลมีความเห็นว่าสำหรับเด็กโต (อายุเกิน11หรือ 12 ปี)นั้น การจัดการเรียนการสอนแบบ Expository technique น่าจะเหมาะสมกว่าเพราะเด็กวัยนี้สามารถเข้าใจเรื่องราว คำอธิบายต่างๆได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น